Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ

Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ  

Εξασφάλιζα ασφαλές περιβάλλον εργασίας

με σώμα γίγαντα σφυρηλατημένο με ασκήσεις κυκλώπειου βάρους,

υπομονής και επιμονής ,

με διατροφή λέοντα,

χτίζοντας όγκο με καλούπια μυικού ιστού που βρυχάται,

σε μια ηλικία ωμή,

με ψευδαισθήσεις αθανασίας τυλιγμένη.

Ζούσα τις νύχτες ως μονομάχος γευόμενος σαν λεία,

το δέος των τρωτών.

Και ύστερα…ο χρόνος.

Χρησικτησία ηλικίας,

που ξεφούσκωσε το νεανικό το σφρίγος

και το μόνο που άφησε

ήταν ένα κορμί σαμπρέλα με χαραγμένες πάνω του,

άγριες στιγμές σε ζωώδικες ρυτίδες.

Στεροειδή  από το Χαρτούμ μπορεί και από την Χιμάρα,

έβραζαν είκοσι χρόνια μέσα μου,

φουσκώνοντας τα τείχη.

Ένα κενό το αυγό και διάφανο το τσόφλι.

Η έκπτωση μιας φιλοσοφίας της ζωής

που έλιωσε μαζί με τον ιδρώτα σαν κηροζίνη

με ένζυμα και ηλεκτρολύτες,

στο κενοτάφιο ,

ψηφιδωτών γυμναστηρίου.

Τώρα,

με την υπομονή Μανδαρίνου

καλλιγραφώ στα μεσοδιαστήματα

των μικρότερων στιγμών της ζωής,

σιωπηλές εντολές

για την αναστροφή

του χρόνου.