http://imerosart080.blogspot.gr/2012/11/blog-post_6.html

ΗΘΙΚΕΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΕΣ

Η ΠΡΟΣΒΟΛΗ

Είχα κάποτε καταπιεί                                                                                                                                 

σιωπηλά μια προσβολή.                                                                                                                            

Ωστόσο  και σήμερα υπάρχει                                                                                                                    

σε μια σειρά σπασμών                                                                                                                             

χωρίς θόρυβο κανέναν.                                                                                                                           

Βαριά   οβίδα

βιωμένη αναλίσκεται…   

      

                                                                                                                          

ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ

Καταρρέουμε

σε μια σειρά απόμακρων λέξεων    

                                                                                      

και πάντα σμίγουμε 

στην κοίτη της ξεροποταμιάς                                                                                                                    

ειδήμονες πιότερο 

 και από το ρόχαλο  των χαλικιών …

ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΨΑΡΙΑ

Το πρωτεύων ον άνθρωπος, 

σμιλεύει με λέξεις τα αχνάρια του ουράνιου τόξου

έως την επικείμενη πνοή του Αιόλου. 

Με την πρωινή πνοή 

έσκισα το ποίημα των χρωμάτων 

και άρχισα να ζωγραφίζω

ποιήματα - ψάρια 

στον καμβά της θάλασσας.

ΟΝΕΙΡΟ

Προδοτικό κι αυτό το όνειρο .                                                                                                                   

Όσο και αν πλησίασε την αλήθεια                                                                                                          

δεν μπορεί να καυχηθεί                                                                                                                            

ότι  έγινε  πουλί

υπέρμετρης πτήσης. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Μια μάσκα εξαφανίζει το πρόσωπο.

Μια όψη ξεφεύγει από την σάρκα της.

το ίδιο , μέσα στη ρευστότητα της διαφυγής

το θέατρο γιορτάζει ειδωλολατρικά

τον κάθε ηθοποιό

που σαν βρώσιμο καρπό προσφέρει

την αφήγηση με δράμα

σε μια σκηνή διένεξης,

ξεριζώνοντας τις μάσκες

από  εμάς

το ακροατήριο χωρίς ταυτότητα.

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ

Η προσφορά αυτή είναι μια σπατάλη , 

μια τελετουργία μη δρώμενη

ο χρόνος  χλευάζει  τα κορμιά μας.

ΔΑΚΡΥΑ

Κλάψε…                                                                                                                                          

Μαστίγωσε την  συμφορά                                                                                                                         

και κλάψε άφοβα.                                                                                                                                   

Το ξαναμμένο πρόσωπο της   

για  δάκρυ  δροσερό                                                                                                                                

δεν χρειάζεται κρεμμύδι.   

         

                                                                                                                        

ΜΗΠΩΣ

Μήπως,

μπορεί το μυστήριο να προβάλλει                                                                                                             

κομίζοντας το πρόσχημα της τρέλας,                                                                                                      


ή  μήπως,

μια ιδέα  ορά στην άβυσσο                                                                                                                    

της απουσίας την επένδυση;

ΛΑΤΟΜΕΙΟ ΙΔΕΩΝ

Σώζω μια σκέψη                                                                                                                                 

στης ανάμνησης το λατομείο.                                                                                                                    

Σκέφτομαι όμως  πως ετούτη την ώρα                                                                                                      

δεν υπάρχουν εργάτες  να λαξέψουν   

την ασυντέλεστη πράξη. 

Δεν υπάρχουν πέτρες  να προφέρουν 

την απουσία της. 

Άηχη  η σκέψη ,

ασυντέλεστη  προσμένει

στης ανάμνησης το λατομείο...   

                   

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΒΡΥΧΑΤΑΙ…

Ο μέγας κοινωνικός δράκος έχει επιβληθεί παμπόνηρα και μεθοδικά πλήρως στη θέληση, βρυχάται και υφαίνει την νικητήρια καταγωγή του, σιδηρουργός που πεταλώνει την ελευθερία της βούλησης που στρογγυλεύει τις αρθρώσεις της επανάστασης. 

Είναι ο μέγας  δάσκαλος της θεωρίας  της πλήρους περιστροφής , ότι φεύγει - ξαναγυρίζει  δεν υπάρχει η εξέλιξη  η δυνατότητα να δραπετεύσεις  γι αυτό σου  ψιθυρίζει καθημερινά να απολαμβάνεις το λυντσάρισμα .

Με την  συστολή του ζωτικού σου χώρου , ρουφάει τους ανασασμούς  και χαρτογραφεί μια προσομοίωση της πραγματικότητας σε μικροφασματικές διαστάσεις....

Tο αόρατο συρματόπλεγμα  μετατρέπεται σε δήμιο της κάθε απόφασης εξόδου γίνεται αυτόχειρας της ίδιας της ελεύθερης εικόνας που εγκλωβίζει στη σπηλιά που την οικεία  μετατρέπει.

Αυτός ο εσωτερικός τρομοκράτης ο αποκλιμακωτής της λογικής και συνήγορος της απομόνωσης , είναι ο δικός σου δεσμοφύλακας  που φύετε από την γέννησή  εν σκότη,  ρουφώντας  από μέσα την κάθε πτήση σου...

Η  παρουσία του αόρατου καταγραφέα είναι μια  τροχιά που σε αφήνει στην ίδια  όχθη, χωρίς να κατέχεις τίποτα στο ταξίδι της ακινησίας.   

Αυλακώνει της ελλείψεις και προσφέρει απλόχερα μάσκες να ζεις όμορφα το μύθο  της ύλης και της κωμικής σκιάς της.

Ο κοινωνικός δράκος είναι ιδιαίτερα ευφυές ον τρυπώνοντας  με την κάθε ανάσα, με την κάθε δρασκελιά  σε αντηχήσεις  μέσα σου. Είσαι ο προικισμένος δημιουργός του γι αυτό σαν χορευτής χαίρεσαι την πτώση σου πάντα στον ίδιο τόπο με τον ίδιο απαράλλακτο ρυθμό.

Υπάρχει όμως μια υπερφυσική, ένα πεδίο δυναμικό στον κάθε άνθρωπο που  αν αφουγκραστεί , αν πιάσει το αυτί  τη δόνηση μιας  νότας  πνοής αέρινης , το σκέπτεσθαι γεννιέται και από αυτό απορρέει πετώντας η ελευθερία. Είναι το συναπάντημα με τη γη που σου φωνάζει  να την ψηλαφίσεις  και συλλέκτης της σοφίας της να  ξαναβαπτιστείς. 

Ο κοινωνικός δράκος γεννήθηκε όταν επήλθε αυτή η ρωγμή από το έδαφος που ξυπόλητοι  βλαστάναμε.

Ο μεγαλύτερος ίσως  τίτλος επανάστασης είναι να σε ελευθερώνει καθημερινά από την δική σου φυλακή το  κλειδί  της  γήινης  μουσικής , και γυμνός κολυμβητής να ρέεις σε ότι το πνεύμα μας αγγίζει.

                                                                                                                                                                                           

Λογοτεχνικό Καφενείο: Θανάσης Πάνου

Λογοτεχνικό Καφενείο: Θανάσης Πάνου

www.politikologia1.gr: Θεωρίες συνωμοσίας: Γιατί πιστεύουμε ότι μας ψεκάζ...

www.politikologia1.gr: Θεωρίες συνωμοσίας: Γιατί πιστεύουμε ότι μας ψεκάζ...: Τα δυο τελευταία χρόνια έχει καταντήσει της μόδας να αναφερόμαστε στους ψεκασμούς. Για την ακρίβεια να αναφερόμαστε στο γεγονός ότι μ...

στίγμαΛόγου: Η Κυριακή στην ποίηση

στίγμαΛόγου: Η Κυριακή στην ποίηση

ΑΘΙΒΟΛΗ: 'κι εσύ το είδες...' - 40 ΣΥΝ-ΠΟΙΕΙΝ (λίστα αναπαραγωγής)

ΑΘΙΒΟΛΗ: 'κι εσύ το είδες...' - 40 ΣΥΝ-ΠΟΙΕΙΝ (λίστα αναπαραγωγής)